Naceu na parroquia de Corme-Porto no ano 1918. Emigrou coa súa familia ó Uruguay no 1923. Escultor e sobre todo pintor. As súas obras estan espalladas por todo o mundo.
No ano 1991 a Xunta de Galicia organizou unha exposición en Santiago na súa homenaxe, e encargoulle unha escultura de granito para a Universidade de Santiago.
Todas as súas obras pertencen a Fundación Cecilia de Torres.
O Diario "El Pais" de Montevideo publicou o día do seu deceso o seguinte artigo, que reproducimos en galego:
"Aos 90 anos morreu Manuel Pailós, unha das figuras destacadas da corrente torresgarciana no país e un home enormemente estimado no medio plástico local. A noticia do deceso trascendió unha semana logo de acontecido. Nacido en Galicia en Maio de 1914, Pailós desembarcou en Montevideo cos seus pais cando tiña 3 anos. A súa marcada vocación pola pintura levaríao, malia desempeñar variados traballos para axudar á familia, a estudar tempranamente no Círculo de Belas Artes baixo a guía de mestres como Laborde e Cúneo, dende onde pasaría logo ao Taller Torres García, un ámbito que lle permitiu converterse en alumno devoto de Joaquín, establecendo un vínculo que se reflectiría na súa obra durante as cinco décadas seguintes mentres interviña en máis de cen exposicións colectivas dese grupo.
A pintura de Pailós foi fundamentalmente constructivista bañándoa cun manifesto refinamiento cromático e unha sensibilidade para o deseño e o manexo de signos que permitía identificar fácilmente os seus traballos e que prestou a esa produción un sesgo moi sedutor, que entre outras cousas, derivou no seu prolongado éxito de venda. Pero, a dedicación do artista estendeuse á escultura, da que permanece un exemplo maior no prisma monumental de ladrillo implantado no Parque de Esculturas contiguo ao Edificio Liberdade. En 1996, Pailós obtivo o Premio Figari que outorga o Banco Central polo conxunto e a calidade da obra de plásticos de extensa foxa, aínda que esa distinción foi só a máis recente dunha cadea de premios en Salóns Nacionais e certámenes rexionais que contribuíron a valorizar o seu nome.
Personalmente, en cambio, el seguía sendo un home de obstinado perfil baixo, retraído e modesto, cordial e moi discreto, preferindo en todo caso que as súas obras falasen por el. Traballaba moito, con notable continuidade, o cal permitiu que ao longo dun período consagratorio da súa carreira expuxese de xeito individual todos os anos, sen falta e con heroica regularidad, no que constitúe un exemplo insólito de perseveranza e empeño laboral. As obras de Pailós integran o acervo de museos uruguayos, arxentinos e españois, pero tamén figuran en grandes coleccións privadas deste país e do exterior, como corresponde ao nivel que tivo a súa produción."